Rozdział 9

Amy, Louise i Luke siedzieli przy stole. W pomieszczeniu byli chyba wszyscy uczniowie. Rozmawiali, snując powody tutejszego zebrania. Większość z nich Amelia widziała po raz pierwszy.
W pomieszczeniu zrobiło się ciemno, zupełnie jak w kinie przed seansem. Rozmowy ucichły. W miejscu, gdzie wydawano posiłki rozbłysło jasne światło i Amy musiała zmrużyć oczy aby wyraźnie zobaczyć kobietę, która tam stała. Była to pani Emily Sanders, dyrektorka Akademii. Miała na sobie sukienkę przed kolano,oczywiście czarną i baleriny w tym samym kolorze. Była szczupła i ładna,jak wszyscy tutaj co niezbyt podobało się Amy. Brązowe, lśniące włosy były związane w warkocz, który opadał na lewe ramię dyrektorki.
- Proszę o uwagę - powiedziała kobieta, zupełnie bez potrzeby, ponieważ w sali było cicho, jak makiem zasiał.- Zebraliśmy was tutaj, by ogłosić ważne wiadomości.Mianowicie - podniosła głos - między Akademią Wody i Ognia wybuchł konflikt - przerwała aby wszyscy przetrawili nowe wiadomości i po chwili podjęła ponownie.- Obie Akademie próbują przeciągnąć nas na swoją stronę,bo jak zapewne zauważyliście, nasze zdolności mogą pomóc zaszkodzić jednej albo drugiej stronie. My nie chcemy brać udziału w tym konflikcie. Spór między tymi żywiołami na pewno odciśnie się na ludziach. Te dwa żywioły walczące ze sobą nie wróżą nic dobrego. Chcę was jedynie prosić o unikanie kontaktu z uczniami i członkami tychże Akademii. Nie chcemy brać w tym udziału. Naszym zadaniem będzie pomaganie ludziom w tych trudnych momentach - Pani Emily odchrząknęła. - Teraz proszę was o rozejście się do swoich pokoi.

Amy, Luke i Louise przeciskali się przez drzwi z resztą uczniów. Wszyscy byli poddenerwowani nowymi wiadomościami i dało się to wręcz wyczuć w powietrzu.
- Porozmawiamy o tym wszystkim jutro, dobrze? - Amy zwróciła się do przyjaciół. - Jestem zmęczona i chciałabym położyć się spać.
Louise i Luke pomachali jej na pożegnanie i poszli w swoją stronę.

Amy weszła do pokoju, zapaliła światło i ujrzała ciemnowłosego chłopaka siedzącego na jej krześle.
- Proszę nie krzycz, chcę tylko porozmawiać.
To było dziwne, ponieważ dziewczyna nie poczuła strachu. Miała nadzieję, że teraz wyjaśnią się te wszystkie incydenty z listami i napisami na oknach. Pewność siebie, jak zauważyła też pewnie jest zasługą bycia w Akademii. Będąc tu już dwa tygodnie ani razu nie widziała kogoś nieśmiałego, starającego się zejść wszystkim z drogi.
Amy usiadła w bezpiecznej odległości od nieznajomego. 
- Dobrze, słucham - usłyszała swoje słowa. Wciąż nie mogła się do tego przyzwyczaić, że rozmawiając z nieznajomymi na jej twarz nie wkradają się rumieńce.
- Sprawa jest taka - zaczął nieznajomy. Dziewczyna spojrzała na jego ubranie. Było takie same jak nosili w Akademii Powietrza, tylko różniło się kolorem płomienia. Ten na jego bluzce był pomarańczowy. - Na pewno już wiesz o konflikcie między Wodą i Ogniem. - Amy przytaknęła. - Przyszedłem cię prosić abyś do nas dołączyła.
- Nie wiem czy zauważyłeś, ale ja należę tutaj i nie zamierzam się nigdzie wybierać - odpowiedziała.
- Nic nie rozumiesz. Tylko ty masz wszystkie moce i możesz pomóc nam w wygraniu tej wojny! - chłopak podniósł głos.- Jeśli masz wszystkie moce, możesz należeć wszędzie. Dlaczego wybierasz akurat miejsce, gdzie nie mówią ci całej prawdy? - powrócił do normalnego tonu. Amy przyjrzała się jego twarzy. Był starszy od niej, miał ostre rysy twarzy i brązowe oczy w kształcie migdałów. 
- Czego mi nie mówią? - zaciekawiła się.
- Powiedzieli ci co się dzieje z twoją rodziną? - zapytał lekceważąco. - Nie - sam sobie odpowiedział.
Teraz Amy nic nie odpowiedziała. Przez cały czas tłumiła w sobie tęsknotę do bliskich, a teraz ,gdy o tym pomyślała łzy, jedna po drugiej zaczęły lecieć jej po policzku.
Twarz nieznajomego złagodniała. Podszedł do Amelii i wyciągnął rękę z zamiarem dotknięcia jej w ramię. Dziewczyna się odsunęła. 
- W takim razie zabiorę cię do nich i wtedy zdecydujesz co chcesz zrobić. Dobrze? - Amy pokiwała głową na znak zgody. 
Podszedł do jej biurka i wyciągnął telereporter z szuflady.
- Skąd wiesz, gdzie go trzymam? - Dziewczyna odzyskała zimną krew.
- Nie takie rzeczy wiem o tobie - odpowiedział jej z lekkim uśmiechem na twarzy.- A tak w ogóle to mam na imię Matt.
Chłopak uruchomił urządzenie i Amy poczuła mrowienie na całym ciele.